Szczęśliwi są ci z nas, którzy mają lub mieli dobrego ojca. Mogą z uznaniem przywoływać jego czułość i stanowczość, przytaczać mądre powiedzenia i roztropne decyzje, mówić o jego pobożności, pracowitości czy uczciwości. Niestety, niemało jest także osób, które noszą w pamięci doświadczenie złego ojca: agresywnego, często nieobecnego w domu. Są wreszcie i tacy, którzy nigdy nie poznali swego ojca i wychowali się bez kontaktu z nim.

To doświadczenie ojca ziemskiego wpływa bardzo mocno na wyobrażenie Ojca Niebieskiego i na naszą relację do Niego. Boga nazywamy Ojcem, ponieważ został nam objawiony jako „Ojciec” przez Jezusa Chrystusa. Określając Boga imieniem „Ojciec” należy mieć świadomość, że „nikt nie jest ojcem, takim jakim jest Bóg”.Bóg jest naszym najlepszym Ojcem. Od pierwszych lat katechizacji, na pytanie: „dlaczego Boga nazywamy najlepszym Ojcem?”, odpowiadamy: „bo stworzył i kocha nas oraz opiekuje się nami”.

W imieniu „Ojciec” zawarte są więc dwie prawdy o Bogu: pierwsza - że jest On początkiem wszystkiego i najwyższym autorytetem oraz druga - że dobrocią i miłującą troską obejmuje wszystkie swe dzieci. Ojcostwo Boga w Starym Testamencie ukazuje się przez to, że wszystko od Niego pochodzi. On jest początkiem. Ojciec jest dawcą życia. Bóg powołał z nicości do istnienia cały wszechświat. On jest odwieczną miłością, z której jak ze swego źródła pochodzi nasze istnienie. Zostaliśmy przez Niego stworzeni na Jego obraz i podobieństwo.

W Nowym Testamencie Jezus objawił, że Bóg jest Ojcem w relacji do swojego jedynego Syna. Bóg jest Ojcem, bo ma, posiada Jednorodzonego Syna (Mt 3, 17). Zanim świat zaistniał, Bóg już był Ojcem. W chrześcijańskiej religii odkrywamy, że Bóg jest pierwszym Ojcem i wzorem wszystkich ojców na ziemi.

W modlitwie Ojcze nasz Jezus z wielką tkliwością zwraca się do swego Ojca. Określenie aramejskie „Abba”, jakiego używa, należy dosłownie tłumaczyć „tato” lub „tatusiu”. Jest to wyrażenie, jakim posługuje się dziecko zwracając się do swego ojca. Jezus uczy nas, że Wszechmocny Bóg, Stwórca wszechświata jest Ojcem pełnym dobroci, jest naszym Tatą, który opiekuje się nami. W świetle tego, objawionego nam oblicza miłującego nas Ojca, chrześcijanin powinien patrzeć na siebie jako na chcianego i kochanego przez Boga, by nie oceniać siebie jedynie przez pryzmat swego być może nieudanego dzieciństwa, wad, grzechów i potknięć. Jesteśmy otuleni bezwarunkową miłością Boga Ojca, niezależnie od naszych niewierności.

Czy modlę się świadomie do Boga Ojca jako jego dziecko? Czy wierzę, że Bóg jest moim Ojcem, że kocha mnie nawet wtedy, gdy grzeszę?

Zapamiętajmy: Ojcostwo Boga oznacza, że wszystko od Niego pochodzi i wszystko do Niego zmierza. Prawda o Bożym Ojcostwie odsłania nam inną prawdę, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Nikt nie jest samotny na świecie - każdy ma Ojca, który go stworzył, kocha go, roztacza nad nim swą opiekę. Jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga, to znaczy, że serce nasze jest tak ukształtowane, iż pragnie kochać Boga jako swojego Ojca. Każdy jest wezwany do wspólnoty z Ojcem w Jego Synu Jezusie Chrystusie, by z pomocą Ducha Świętego wołać „Abba”-Ojcze.