Dzisiejsza katecheza kończy cykl nauk poświęconych tematom wiary. W ostatnim czasie powiedzieliśmy sobie czym jest wiara, jakie są jej przymioty, jaka jest relacja wiary i rozumu, a dziś, na koniec, jako podsumowanie - tematem katechezy jest wyznanie wiary. Credo (z języka łacińskiego – wierzę) jest to zbiór podstawowych prawd wiary, których wyznanie od najdawniejszych czasów świadczyło o przynależności do Kościoła.
Kościół od początku swojego istnienia wyrażał i przekazywał swoją wiarę w krótkich i zobowiązujących dla swoich wyznawców formułach. Były to wyznania wiary, które nazywano również symbolem wiary. Wyznanie wiary stało się więc znakiem rozpoznawczym dla chrześcijan. Z tego też powodu, początkowo trzymano je w tajemnicy przed poganami, nie wolno było go zapisywać, miało być ono niejako wypisane, czy też wyryte w sercu każdego chrześcijanina. Pierwszym, a zarazem najprostszym wyznaniem wiary jest stwierdzenie: Jezus jest moim Panem! Natomiast najstarszym wyznaniem wiary jest Skład Apostolski. O jego powstaniu zadecydowały dwa czynniki: udzielanie chrztu dorosłym i walka z herezjami. W pierwszych wiekach chrztu udzielano osobom dorosłym, którzy musieli znać podstawowe prawdy wiary. Kandydaci do chrztu uczyli się ich na pamięć i odmawiali codziennie rano i wieczorem razem z modlitwą „Ojcze nasz”, by podczas przyjęcia pierwszego sakramentu, móc w obecności biskupa i zgromadzonych wiernych, wyznać swoją wiarę. Inną przyczyną powstania Credo była konieczność przeciwstawienia się herezjom, czyli niewłaściwym interpretacjom Objawienia oraz złym rozumieniem prawd wiary. Symbol wiary stanowił więc kryterium prawowierności głoszonej nauki. Takim kryterium był Skład Apostolski.
Kto go ułożył? Jak sama nazwa wskazuje, jego początki sięgają czasów apostolskich i zawierają wierną naukę Apostołów. Obecna forma wykształciła się na początku III wieku.
Równie ważny co Skład Apostolski jest Symbol Nicejsko-Konstantynopolitański, czyli wyznanie wiary, które recytujemy w każdą niedzielę podczas Mszy św. Jest ono w porównaniu z Symbolem Apostolskim rozszerzoną treściowo formułą wiary. Omawia bardziej szczegółowo prawdy, których interpretacja sprawiała szczególne trudności. Chodziło głównie o obszerniejsze wyjaśnienie tego, kim jest Jezus Chrystus, jaka jest Jego relacja do Boga Ojca oraz jak rozumieć Osobę Ducha Świętego. To wyznanie wiary nazywa się nicejsko–konstantynopolitańskim, gdyż jest ono efektem obrad dwóch pierwszych soborów powszechnych, które odbyły się w Nicei koło Konstantynopola (w 325 r.) oraz w samym Konstantynopolu (w 381 r.) Warto dodać, że to wyznanie wiary jest jedynym symbolem przyjmowanym zarówno przez katolików, prawosławnych, jak i protestantów.
Trzeba odpowiedzieć sobie na pytania: Czy z wiarą i zrozumieniem odmawiam w pacierzu Skład Apostolski? Czy podczas Eucharystii z należytą czcią i skupieniem wyznajemy wiarę we wspólnocie Kościoła?
Warto zapamiętać: Skład Apostolski zawiera „wierne streszczenie wiary Apostołów. Jest to starożytny symbol Kościoła rzymskiego, który odmawiany był podczas chrztu świętego. Skład Apostolski stanowi „najstarszy katechizm Kościoła Rzymskiego”. Symbol nicejsko-konstantynopolitański, który recytujemy podczas Mszy świętej, powstał z potrzeby pełniejszego wyjaśnienia tych prawd wiary, których zrozumienie powodowało najwięcej trudności.
Niech wyznawanie naszej wiary we wspólnocie Kościoła, stanie się dla nas okazją do budowania jedności i wzajemnego braterstwa.