Naszym kolejnym bohaterem któremu się przyjrzymy jest św. Andrzej, który był pierwszym uczniem powołanym przez Pana Jezusa. Jak dowiadujemy się z Ewangelii św. Jana był on młodszym bratem św. Piotra. A więc również pochodził z Betsaidy i był rybakiem na akwenie Jeziora Galilejskiego. Święty Andrzej, jak zostało to już nadmienione, był bratem św. Piotra. Nosił greckie imię, które pochodzi od rzeczownika „aner” (mąż, mężczyzna). Można zatem przypuszczać, że jego rodzinę cechowało pewnego rodzaju otwarcie na świat języka i kultury greckiej, czy też – jak kto woli – grecko – rzymskiej. Galilea była bowiem krainą, w której mieszało się ze sobą wiele ówczesnych tendencji.
Święty Andrzej wśród grona Dwunastu zajmuje drugie miejsce w Ewangeliach według św. Mateusza (10, 1-4) i św. Łukasza (6,13-16). W Ewangelii według św. Marka jest to zaś miejsce czwarte (3,13-18). W każdym razie, bez cienia wątpliwości, był on znaczącą postacią i cieszył się wielkim autorytetem wśród pierwszych wspólnot chrześcijańskich.
Nowy Testament jednoznacznie nie tylko potwierdza więzy krwi, jakie łączyły św. Piotra ze św. Andrzejem, ale przede wszystkim relacjonuje ich wspólne powołanie przez Pana Jezusa: „Gdy Jezus przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: „Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi”. (Mt 4, 18-20; Mk 1,16).
W Ewangelii według św. Jana można odnaleźć inny – znaczący detal. Otóż dowiadujemy się, że początkowo św. Andrzej był uczniem św. Jana Chrzciciela. O czym to świadczy? Między innymi o tym, że brat św. Piotra był człowiekiem poszukującym prawdy. Uczestniczył żywo w życiu religijnym Izraela, pragnął czegoś więcej niż przeciętny Izraelita, chciał być bliżej Pana Boga. Można powiedzieć, że był człowiekiem pobożnym – pełnym wiary, nadziei i miłości. Dlatego też – kiedy usłyszał od św. Jana Chrzciciela, że Jezus z Nazaretu to „Baranek Boży” – bez wahania wraz z bezimiennym uczniem, którym tak naprawdę może być każdy z nas, poszedł za owym Bożym Barankiem. Razem pozostali u Jezusa na jeden dzień, by Go bliżej poznać.
Tradycja podaje, że św. Andrzej ewangelizował m.in. w Scytii, czyli na terenach leżących między Dunajem a Donem. Byłby zatem Apostołem Słowian. Św. Andrzej poniósł śmierć męczeńską na krzyżu w kształcie litery „X” w greckim Patras między rokiem 62 a 70. Święty Andrzej wyrok ten miał przyjąć z wielką radością – cieszył się, że umrze na krzyżu jak Jezus. Litera X to też w języku greckim pierwsza litera imienia Chrystusa. Jedna z ciekawostek mówi, że wierni prawosławni są przekonani, że św. Andrzej umierał na krzyżu trzy dni, gdyż do krzyża miał zostać przywiązany, a nieprzybity. Cały ten czas miał wielbić Pana Boga i dawać świadectwo wiary. Liturgiczne święto św. Andrzeja Apostoła przypada 30 listopada.
Na podstawie: „Wszystko o Apostołach Jezusa Chrystusa”, ks. J. Molka
