Święty Jakub z hebrajskiego – „Niech Bóg chroni”, nazwany młodszym lub mniejszym ponieważ chodzi o wspomniana już kolejność przystąpienia do grona Dwunastu Apostołów. To syn Alfeusza i Marii ( Mk 15,40). To również rodzony brat św. Judy Apostoła, który był krewnym Pana Jezusa. Skoro zaś spisy Apostołów Pańskich wymieniają naszego bohatera na jednym z ostatnich miejsc, jest to sugestia, że być może dołączył do nich najpóźniej. Święty Jakub wywodził się z Nazaretu. Jego matka była spokrewniona ze św. Józefem, ziemskim opiekunem Pana Jezusa.

Po Chrystusowym Zmartwychwstaniu św. Jakub wyróżniał się wśród Apostołów m.in. tym, że był głową wspólnoty chrześcijańskiej w Jerozolimie. Warto dodać, że św. Piotr każe poinformować  o swoim cudownym uwolnieniu z więzienia nie kogo innego, ale właśnie św. Jakuba ( Dz 12,17). Podczas  obrad tzw. Soboru Jerozolimskiego około roku 49, nasz Apostoł przemawiał zaraz po św. Piotrze. Dzięki autorytetowi św. Jakuba Młodszego, św. Paweł Apostoł ewangelizował wśród pogan bez potrzeby narzucania im Prawa Mojżeszowego  (Dz 15,13-21). Kiedy zaś po raz ostatni zawitał do Jerozolimy w roku 57 z racji Pięćdziesiątnicy to św. Jakub przyjął go z otwartym sercem, cieszył się jego apostolskich sukcesów i doradzał mu, jak najlepiej umiał ( Dz 21, 17-26).

Nasz św. Jakub był więc dla Apostoła Narodów niezwykle ważnym autorytetem. Dlatego też w Pierwszym Liście do Koryntian skrzętnie odnotował , że Jezus Chrystus po Zmartwychwstaniu ukazał się również św. Jakubowi. W Liście do Galatów natomiast św. Paweł szczyci się tym, że „widział Jakuba, brata Pańskiego”.

Święty Jakub Mniejszy ponoć już za życia był nie tylko bardzo poważny, ale wręcz czczony, nie tylko pomiędzy wierzącymi w Chrystusa Pana, ale też pośród Żydów, co potwierdzają: św. Hegezyp, św. Klemens Aleksandryjski czy Euzebiusz. Święty Jakub był podziwiany przez rodaków m.in. za ascetyczny tryb życia. Nie dziwi więc fakt, który w „Dawnych dziejach Izraela” odnotował Józef Flawiusz, że arcykapłan Annasz został odwołany przez Heroda Agryppę zaledwie po 3 miesiącach sprawowania swojej funkcji za to, że kazał zamordować Apostoła. Został ukamieniowany w Judei około roku 62. Święty Hegezyp ok. roku 160  zapisał w swoich „Pamiętnikach”, że kiedy kamienowano św. Jakuba Młodszego jakiś człowiek miał doskoczyć do Apostoła i uderzyć go pałką w głowę. Euzebiusz ponadto przekazał nam, że wcześniej św. Jakuba zrzucono z murów świątyni Jerozolimskiej.

Święty Jakub Młodszy jest patronem dekarzy. W sztuce natomiast przedstawiany jest w tunice i płaszczu, z mieczem oraz z księgą. Bywa niekiedy prezentowany jako biskup rytu wschodniego. Jego atrybuty to: halabarda, kamienie, korona w rękach, torba podróżna czy zwój.

Święto św. Jakuba Młodszego obchodzimy w Kościele katolickim 6 maja wraz ze św. Filipem Apostołem.

Na podstawie: „Wszystko o Apostołach Jezusa Chrystusa”, ks. J. Molka