Naszym kolejnym bohaterem któremu się przyjrzymy jest święty Juda, nosił przydomek Tadeusz, czyli dosłownie „Odważny” (por. Mt 10,3; Mk 3,18). Nie brakuje też głosów, które podpowiadają, że ów przydomek wywodzi się z języka aramejskiego od słowa tadda  oznaczającego po prostu „pierś” i rozumianego jako przymiotnik „wielkoduszny”. Być może jest to również jakaś skrócona wersja greckiego imienia: Teodoros.

W każdym razie święty Łukasz Ewangelista nazywa naszego bohatera „Judą, synem Jakuba” (por. Łk 6,16; Dz 1,13). Był bratem św. Jakuba Młodszego (por. Mt 13,55). Zresztą sam siebie nazywa w swoim nowotestamentowym piśmie „bratem Jakuba” (por. Jud 1). Dlatego też bywa przedstawiany jako Juda Jakubowy (por. Łk 6,16; Dz 1,13). Był zatem jednym z krewnych Pana Jezusa, a jego matką wydaje się by Maria Kleofasowa, o której wspominają Ewangelie.

Święty Juda w rejestrach Apostołów znajduje się na pozycjach dalszych. Nie jest zatem wykluczone, że dołączył do Dwunastu jako jeden z ostatnich. Niemniej jednak w Ewangelii według św. Jana zostaje odnotowane jego pytanie, jakie w trakcie Ostatniej Wieczerzy postawił Chrystusowi: „ Panie, cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu? W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać”. (por. 14,22-23). Niektórzy sugerują, że nasz Apostoł chciał w jakiś sposób zrobić karierę przy Jezusie i dlatego tak bardzo był zainteresowany nagłośnieniem obecności Mesjasza Pańskiego wszystkim ludziom.

Po Zesłaniu Ducha Świętego św. Juda najpierw głosił Ewangelię w Izraelu, potem w Syrii, Egipcie i Mezopotamii. Niektóre z wypraw misyjnych odbył razem ze św. Szymonem Apostołem. Tradycja stawia bowiem te dwie postaci obok siebie i podaje, że razem męczeńsko zmarli. Inni twierdzą, że św. Szymon zginął w Jerozolimie, a św. Juda Tadeusz najprawdopodobniej w Libanie lub w Persji.

Od wieku XVIII św. Juda Tadeusz stał się bardzo popularny w Australii i w Polsce. Każdy z nas wie, że w sprawach beznadziejnych trzeba przywoływać wstawiennictwa właśnie tego patrona. Do tej pory w wielu parafiach odbywają się specjalne nabożeństwa ku jego czci.

Święty Juda Apostoł to m.in. patron diecezji siedleckiej, Magdeburga, szpitali i personelu medycznego. Ikonografia przedstawia go w długiej, czerwonej szacie lub w brązowo-czarnym płaszczu. W dłoniach ma mandylion z wizerunkiem Pana Jezusa. Atrybuty naszego świętego to: barka rybacka, kamienie, krzyż, księga, laska, maczuga, miecz, pałki, którymi miał zostać zabity.

W kalendarzu liturgicznym święto św. Judy Tadeusza wypada 28 października razem ze św. Szymonem Apostołem.

Na podstawie: „Wszystko o Apostołach Jezusa Chrystusa”, ks. J. Molka