Podczas naszej dalszej wędrówki poznajemy bohatera, który bez cienia wątpliwości tuż po Jezusie jest najbardziej znaną osobistością spośród bohaterów Nowego Testamentu. Aż 154 razy Apostoł ten określany jest greckim imieniem Petros, które oznacza skałę bądź kamień. 

Dzisiejsza katecheza będzie dotyczyła Świętego Piotra Apostoła. Święty Piotr pierwotnie na imię miał Szymon, syn Jana (J 1,42) – po aramejsku bar Jona, czyli syn Jony (Mt 16,17). Pochodził z Betsaidy (J 1,44), dosłownie z języka hebrajskiego – Miasta Rybaka, które było położone na północ od Morza Galilejskiego. Z tej miejscowości wywodzili się także Filip oraz Andrzej, brat Szymona Piotra. Święty Piotr wraz z bratem byli rybakami. Wspólnie z rodziną Zabedeusza, ojca Jakuba i Jana, zajmowali się połowem ryb w Jeziorze Genezaret (Łk 5,10). Łatwo było rozpoznać, że pochodzą właśnie z Galilei, ponieważ mówili po aramejsku z akcentem galilejskim.

Drogę powołania św. Piotra łatwo nam odtworzyć, dzięki ewangelicznym relacjom. Pan Jezus uczynił to podczas zwyczajnego dnia pracy Szymona, kiedy łowił ryby w Jeziorze Galilejskim.  Relacjonuję to św. Łukasz ewangelista: „Jezus rzekł do Szymona: Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił. I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim” (Łk 5,1-11).  Mimo silnego autorytetu, w gronie Dwunastu, nie był on wolny od różnego rodzaju zwątpień czy wręcz strachu. Doszło nawet do tego, że w swojej ludzkiej słabości upadł do tego stopnia, że wyparł się i poniekąd zdradził Pana Jezusa (Mk 14,66-72). Zgubiła go zbytnia pewność siebie. Potrafił jednak żałować. Nawet się rozpłakał. To były łzy oczyszczenia i umocnienia na dalszej drodze kroczenia za Panem Jezusem.  Spójrzmy, jakie szczególne zadanie otrzymał św. Piotr od Pana Jezusa.

Po pierwsze – św. Piotr to skała, na której zostanie zbudowany gmach Mistycznego Ciała Chrystusa, czyli Kościoła. Po drugie – to on ma klucze niebiańskiego Królestwa, którymi w symboliczny sposób będzie mógł je otwierać bądź zamykać zgodnie z tym, co uzna za słuszne w przypadku konkretnego człowieka. Po trzecie – w imieniu Chrystusa będzie decydował o tym, co jest właściwe bądź nie dla życia Kościoła. Można powiedzieć, że właśnie w tych zadaniach dostrzec trzeba tzw. prymat św. Piotra, czyli jego pierwszeństwo wśród innych Apostołów, co potem staje się udziałem każdego papieża.

Kimże jest więc św. Piotr? – To postać, która jest poręką jedności rodzącego się Kościoła. To filar i zarazem fundament wspólnoty wierzących w Chrystusa. Św. Piotr jest inicjatorem włączenia do grona Dwunastu kolejnego ucznia – św. Macieja w miejsce samobójcy i zdrajcy – Judasza. On też przemawiał do ludu w dzień Pięćdziesiątnicy, pozyskując dla Chrystusa wielu wiernych.  Jest założycielem pierwszej chrześcijańskiej gminy w sercu judaizmu, czyli w Jerozolimie.

Święty Piotr poniósł śmierć męczeńską w Rzymie, a konkretnie na wzgórzu watykańskim. Miał być ukrzyżowany na własną prośbę głowa w dół, bo nie czuł się godnym umierać na krzyżu jak Chrystus. Liturgiczna uroczystość ku czci św. Piotra przypada 29 czerwca.

Na podstawie: „Wszystko o Apostołach Jezusa Chrystusa”, ks. J. Molka