Owe słowa Chwała na wysokości Bogu to pierwsze słowa starożytnego hymnu kościelnego. Celem tego starożytnego i czcigodnego hymnu jest wysławianie Boga i błaganie Go. Hymn ten wykonuje się w niedziele (z wyjątkiem niedziel Adwentu i Wielkiego Postu) oraz w święta i uroczystości, a także podczas obchodów o szczególnie uroczystym charakterze. Jego korzenie sięgają już IV w.

Treść tego hymnu jest wylewem pobożności, pokory i żarliwości. Hymn, jak wiele starożytnych pieśni, zaczyna się wersetem biblijnym. Autor używa fragmentu Łk 2,14, czyli słów aniołów obwieszczających pasterzom narodziny Zbawiciela. Jest prostym, aczkolwiek szczerym i żarliwym, wołaniem do Boga, Jego uwielbieniem i prośbą o zmiłowanie.

Część pierwsza wychwala Boga i pokazuje, że człowiek jest winien Mu pełne uwielbienie. Dalej następuje błaganie o miłosierdzie, które jest rozwinięciem wykonywanego wcześniej Kyrie eleison. Na końcu znów powraca motyw uwielbienia - uwielbienia trynitarnego, które stanowi swoistą doksologię.

Pojawia się gdzieniegdzie zwyczaj zastępowania w okresie Bożego Narodzenia tego hymnu kolędą. Jest to kuszące, dlatego że Gloria zawiera na samym początku tekst
z Ewangelii według św. Łukasza 2,14, który to towarzyszy opowiadaniu o narodzeniu Jezusa. Kościół nakazuje zachować ten element i zabrania zastępować go innym tekstem z dwóch powodów: czcigodnego, starożytnego pochodzenia i jego treści, która wpisuje się w strukturę Mszy i pozwala głębiej ją przeżyć. Czas Adwentu wymusza na uczestnikach liturgii swoistą tęsknotę za tym hymnem, właśnie dlatego, by w noc narodzenia Pana wybrzmiał szczególnie uroczyście, z jeszcze piękniejszą grą instrumentów, z piękniejszym śpiewem, na chwałę Pana i dla uświęcenia ludzi.

na podstawie: Liturgika t. IV Euchartystia x. B. Nadolski