Wyraz „ewangelia" pochodzi z języka greckiego i znaczy „dobra nowina". Mamy czterech autorów Ewangelii. Dwóch z nich, Mateusz i Jan, było bezpośrednimi świadkami życia i czynów Jezusa. Natomiast pozostali dwaj byli świadkami „pośrednimi": Marek, który zredagował materiał otrzymany od Piotra, i Łukasz, który napisał Ewangelię na podstawie tradycji, przekazanej przez św. Pawła. Cztery Ewangelie są najważniejszymi dokumentami dotyczącymi życia Jezusa. Ale nie wszystkie są takie same. Ewangelie są
w pewnym sensie kronikami, które napisali ludzie. Wybrani uczniowie Jezusa napisali je po to, aby rozpowszechnić „dobrą nowinę" na całym świecie. Kiedy kilku świadków opowiada o tym samym wydarzeniu, normalnym jest, że są różnice w jego przekazie, gdyż każdy autor relacjonuje je „ze swojego punktu widzenia".

Czytanie Ewangelii należy otoczyć najwyższym szacunkiem. Zarezerwowane zostało ono dla biskupa, prezbitera bądź diakona. Ewangeliarz przenosi się w procesji z ołtarza na ambonę w towarzystwie świec i kadzidła. W czasie dialogu poprzedzającego odczytanie Ewangelii, wszyscy czynią znak krzyża na: czole, ustach i sercu. Są różne interpretacje, dlaczego w tych 3 miejscach czynimy znak krzyża. Jedną z nich jest obrona przed Złym, który porywa słowo z serca. Drugą jest przygotowanie wszystkich zmysłów do słuchania słów Ewangelii, uwierzenia sercem i wypełniania czynem. Jednocześnie księga Ewangelii zostaje okadzona kadziłem przez kapłana.

Ewangelii słuchamy w pozycji stojącej, która wyraża nasz szacunek. Liturgia Słowa nie jest czasem, aby tak po prostu wysłuchać tego, co jest do nas mówione. Jest czasem, w którym Ten, który w Starym Testamencie był zapowiadany, w Nowym wyjaśniany, przychodzi w swojej Ewangelii. Jest to moment, w którym możemy celebrować Jego obecność. Nie tylko Jego pouczenia, treść, ale Jego samego, gdyż On sam w tym słowie przychodzi. W związku z tym, kiedy uczestniczymy w Liturgii Słowa warto otworzyć nie tylko nasze uszy, ale trzeba uświadomić sobie, że jest to słowo, które ma być treścią mojego życia we wszystkim kim jestem, co działam, myślę i odczuwam. To słowo zostało poświadczone krwią Pana, które nie ma sobie równego i jest najmocniejsze na ziemi.

na podstawie: Liturgika t. IV Euchartystia x. B. Nadolski