Poznaliśmy już znaczenie i symbolikę kościoła-świątyni jako miejsca naszego spotkania
z Bogiem. Znamy także znaczenie kruchty, jesteśmy świadomi, iż nasze usadowienie w świątyni ma sens wobec tych, co są z nami oraz koncentruje uwagę na ambonie czyli stole słowa Bożego
i ołtarzu czyli stole ofiary Jezusa Chrystusa. Teraz chcemy przejść do wyjaśniania poszczególnych elementów, które składają się na celebrację liturgii Mszy Świętej.

Momentem rozpoczynającym każdą Mszę świętą jest procesja wejścia. Termin „procesja” pochodzi od łacińskiego słowa procedere, które oznacza iść, postępować naprzód, iść w górę, kroczyć dalej. Procesja jest bardzo powszechnym w świecie religii aktem rytualnym o charakterze wspólnotowym. Procesji towarzyszą śpiewy i modlitwy, mające formę błagalną lub formę uwielbienia. Wyraża ona duchową podróż, świętą wędrówkę w kierunku ziemi obiecanej, wejścia do sanktuarium, do obrzędu wtajemniczenia.

Procesja uformowana jest z należytą hierarchią i każdy w niej ma swoje wyznaczone miejsce w drodze do określonego celu. Wędrówkę tę przepełnia motyw chrześcijańskiej nadziei na przyjście przyszłego świata. Jest skierowana ku Świątyni, gdzie kończy się złożeniem Ofiary
i uczestniczeniem w uczcie.

W Procesji wejścia uczestniczą tylko usługujący, koncelebransi i celebrans.
W interpretacji niektórych Ojców Kościoła jest ona typem pierwszego przyjścia Chrystusa, czyli Jego Wcielenia. Widać w niej wyraźne wskazanie na wędrówkę ku wypełnieniu się czasów. Wyraża ona również radosne kroczenie na spotkanie z Panem, zgodnie ze słowami Psalmu 122: „Uradowałem się, gdy mi powiedziano: „Pójdziemy do domu Pańskiego!” (Ps 122, 1).

Na przedzie procesji niesiony jest krzyż będący bezpośrednim znakiem Chrystusa. Procesja podąża za krzyżem tak, jak Kościół stara się podążać za Jezusem, aby dokonać ofiary.

Chrystus przychodzi w swoim Słowie, dlatego pożądane jest, aby w tej procesji obecna była także księga ewangeliarza, którą kładzie się na ołtarzu. Ma ona jeszcze bardziej podkreślić łączność Dobrej Nowiny z ofiarą Jezusa.

Procesję zamyka główny celebrans, który jest symbolem obecności Chrystusa. Jest tym, który sprawuje ofiarę, stając się narzędziem w ręku Boga. Celebrans nie jest w związku z tym jakimś aktorem czy animatorem spotkania ludzi wierzących. Jest tym, który sprawuje Ofiarę. Kapłan Ma być tylko i aż narzędziem w ręku Boga, aby Chrystus mógł złożyć swoją Ofiarę.

Dodatkowym elementem podkreślającym to, że nie znajdujemy się na jakimś przedstawieniu, jest przechodzenie procesji przez cały kościół. Jest to moment kiedy następuje wyszczególnienie usługujących i celebransa ze wspólnoty Kościoła do sprawowania ofiary Pana
w imieniu wszystkich zebranych w kościele.

Postawa stojąca, jaką przyjmujemy w czasie procesji wejścia, ma wyrażać nasze uszanowanie dla Boga jako najwyższego Pana. Stojąc jesteśmy niejako gotowi, aby bez zawahania ruszyć za Panem w drogę, którą On podąża.

Z wielką świadomością przeżywajmy procesję wejścia jako pierwsze wydarzenia Ofiary Eucharystycznej, która przez nas ma zostać złożona na tym ołtarzu.

na podstawie: Seria katechez pt. Msza święta krok po kroku x. K. Gabański